Lisu
Początkujący rozkminator
Dołączył: 12 Mar 2007
Posty: 367
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 4/5
Skąd: Kraków
|
 Wysłany: Pon 10:20, 28 Maj 2007 Temat postu: Bez formy i stylu. Czyste emocje. |
|
|
Kurwa musiałem to napisać bo myślałem że ocipieję. Po prostu zwymiotowałem wszystko co myślałem i powstało coś takiego :
| Kod: | | Kimże jesteś by mnie osądzać? Osadź sam siebie i pozostaw mnie samego z moim szaleństwem. Bo wiesz szaleństwo,to tak jakby rozumieć wszystko nawet to czego nie da się zrozumieć, a jednocześnie być niezrozumianym. Tworzyć własne przestrzenie, czasy. Wszystko rodzi się i znika w przeciągu jednej myśli. Bo tylko moja myśl jest tutaj miarą rzeczywistości. Chociaż czy można nazwać rzeczywistością świat w którym wszystko dzieje się bez przyczyny albo samo jest własną przyczyną krążąc w nieskończonej pętli gdzie gałęzie drzew są jednocześnie ich korzeniami. Biegają po nich małpy szukając smakowitych bananów które mogłyby zjeść. I tylko tyle. Małpa myśli tylko o tym że ma banana i zje. Ja myślę dlaczego? po co? Czy w ogóle wie co to jest? Czy zdaje sobie sprawę jak to się dzieję? Nagle małpa i jej banan giną w kolejnym strumieniu impulsów elektrycznych potocznie zwanych myślami i znowu rozpętał się prawdziwy huragan. Myśli krążą na równi z uczuciami i emocjami i wszystko co jest w mojej głowie nie daje się nawet w części ogarnąć bo jakże człowiek może zrozumieć innego człowieka skoro sam jest tylko człowiekiem? Zatracam granicę zmysłów. Wzrok,słuch, są jednym. Istnieją nawet gdy zamykam o czy. A wtedy nawet jeszcze bardziej. Niech to wszystko się uciszy! Proszę mam dość! Ale za mojego życia to nie zniknie zawsze tak było. Więc może śmierć? Tak, ukojenie. Ale jesteś jebanym tchórzem. Nie zrobisz tego,przecież wiesz. Tylko tak mówisz. Sen. Tak sen, jako nieudolna namiastka śmierci. Dajcie mi spać. I tak rano wszystko powróci. Więc kładę się spać. Znowu jakieś nieokreślone kształty starają się o to żebym zarezerwował dla nich miejsce w mojej pamięci. Abym je opisał sztywnymi regułami. Ale wtedy już nie będą piękne bo piękne jest tylko to co nieznane. Kiedy już coś poznasz czujesz pustkę. Może kiedyś na jej miejsce przyjdzie coś nowego ale samo to uczucie jest wystarczająco straszne aby nie pozwolić mi zasnąć. Wołają mnie dzikie istoty poznania. Chcą żebym się z nimi pobawił znowu poświęcając im kawałek siebie. Trudno oprzeć się pokusie. Mówię dość. Jutro znajdę dla was czas. Teraz dajcie mi zaznać jedynej prawdziwej przyjemności jaką jest nieświadomość snu. Bo o ileż szczęśliwszym jest się nie musząc już patrzeć i widzieć. Słuchać i słyszeć. Czuć ale nie odczuwać. Wszystko znika by znowu powrócić jutro ale upajam się na razie tą chwilą bezczucia. Cóż z tego że to i tak nic nie da. Przecież wszyscy cierpią i będą cierpieli dopóki nie umrą. Ten kto boi się śmierci ten jej po prostu nie rozumie. Chwila, przecież ja się boję. Nie, ty boisz się tylko samobójstwa. Aha. To dobrze a teraz śpij… |
Post został pochwalony 0 razy
|
|
